نیرو وارده بر ایمپلنت دندان توسط اجزاء ایمپلنت به استخوان فک انتقال می یابد. ساختمان ایمپلنت دندان به نحوی طراحی شده است که میزان تنش فشاری ایجاد شده بر آن افزایش و میزان تنش برشی وارده بر آن کاهش یابد.
پیچ های طراحی شده بصورت مربعی ، – v شکل ، باترس و باترس معکوس می باشند. کاهش تنش های برشی در موضع اتصال ایمپلنت به استخوان احتمال شکست استخوان را کاهش می دهد.
سطح ایمپلنت بایستی roughened شود تا جوش خوردن استخوان و کاشت دندان بهتر صورت گیرد. که این امر منجر به افزایش سطح تماس استخوان و کاشت دندان نیز می شود که باعث افزایش میزان جوش خوردگی ایمپلنت دندان و استخوان می شود.