ایمپلنت زیرکونیا چیست و چه تفاوتی با تیتانیوم دارد؟

ایمپلنت‌های دندانی امروزه به عنوان یکی از روش‌های مؤثر و محبوب، برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته شناخته می‌شوند. از میان انواع مختلف ایمپلنت‌ها، دو نوع زیرکونیا و تیتانیوم از محبوبیت بیشتری برخوردارند. هر یک از این ایمپلنت‌ها ویژگی‌های خاص خود را دارند و بسته به نیازها و شرایط خاص هر بیمار انتخاب می‌شوند. مقایسه ایمپلنت زیرکونیا با تیتانیوم یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های مراجعین است. این دو نوع ایمپلنت چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟ آیا شباهت‌هایی نیز میان آن‌ها وجود دارد؟

فهرست محتوای صفحه :

• ایمپلنت زیرکونیا چیست؟
• ایمپلنت تیتانیومی چیست؟
• مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم
• سخن پایانی

ایمپلنت زیرکونیا چیست؟

ایمپلنت زیرکونیا نوعی ایمپلنت دندانی بوده که از زیرکونیوم دی‌اکسید، یک ماده سرامیکی بسیار محبوب در دندان‌پزشکی، ساخته شده‌ است. این ایمپلنت‌ها دارای دو بخش مجزا هستند. بخش اول که به عنوان بدنه ایمپلنت شناخته می‌شود، به شکل پیچ یا استوانه‌ای بلند است که در استخوان فک قرار می‌گیرد.

بخش دوم، آباتمنت نام دارد و به صورت یک کاپ کروی یا مخروطی در بالای بدنه ایمپلنت قرار گرفته و وظیفه اتصال و استحکام پروتز را بر عهده دارد. زیرکونیوم به دلیل خواص مکانیکی عالی و استحکام بالایش، به عنوان جایگزینی برای فلزات در آباتمنت‌ها به کار می‌رود.

ایمپلنت‌های زیرکونیا دارای مزایای متعددی هستند، از جمله ظاهر طبیعی و زیبا، سازگاری عالی با بافت‌های اطراف، خلوص بالا و مقاومت بالا در برابر خوردگی. به دلیل رنگ و شفافیت طبیعی زیرکونیوم، این ایمپلنت‌ها برای استفاده در مناطق قابل مشاهده مانند دندان‌های جلو بسیار مناسب هستند.

با این حال، در مقایسه با ایمپلنت‌های تیتانیومی، ایمپلنت‌های زیرکونیا گران‌تر هستند و ممکن است در برخی موارد نیاز به آماده‌سازی قبل از جراحی داشته باشند. علاوه بر این، به دلیل سختی زیاد زیرکونیوم، احتمال شکستگی وجود دارد؛ اما با پیشرفت تکنولوژی، این مشکلات کاهش یافته‌اند و ایمپلنت‌های زیرکونیا به طور گسترده برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته استفاده می‌شوند.

ایمپلنت تیتانیومی چیست؟

ایمپلنت تیتانیومی در حوزه ایمپلنتولوژی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته به کار می‌رود. این ایمپلنت‌ها از فلز تیتانیوم خالص ساخته می‌شوند و به دلیل ویژگی‌های فیزیکی و زیستی ممتاز خود، بسیار محبوب هستند.

ایمپلنت تیتانیومی شامل سه بخش اصلی است. اولین بخش که به عنوان بادی ایمپلنت شناخته می‌شود، به صورت یک پیچ یا استوانه بلند و نازک طراحی شده و درون استخوان فک قرار می‌گیرد. این بخش به عنوان پایه‌ای برای نگهداری دندان مصنوعی یا پروتز عمل می‌کند.

بخش دوم ایمپلنت تیتانیومی به عنوان آباتمنت شناخته می‌شود. این بخش به شکل یک پیچ یا مته کوتاه در بالای بدنه ایمپلنت قرار می‌گیرد و به آن امکان می‌دهد تا پروتز دندان را به طور محکم و پایدار بر روی ایمپلنت نصب کند.

بخش سوم ایمپلنت تیتانیومی که به عنوان کاپ آباتمنت شناخته می‌شود، به صورت یک پیچ کوتاه و پهن در بالای آباتمنت قرار می‌گیرد و نقش پایه‌ای در نگهداری و استحکام پروتز دندان دارد. ایمپلنت تیتانیومی به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردی مانند سازگاری بیولوژیکی با بافت‌های اطراف، به عنوان یک گزینه ایده‌آل برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته شناخته شده است.

مقایسه ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم

ایمپلنت دندان یک انتخاب رایج برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است و از دهه 1960 در زمینه دندانپزشکی استفاده می‌شود. ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند از موادی مانند تیتانیوم یا زیرکونیوم ساخته شوند. ایمپلنت‌های تیتانیومی به دلیل سازگاری بالا، پایداری و مقاومت طولانی‌مدت خود، مورد توجه قرار گرفته‌اند.

تفاوت‌های ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم می‌تواند از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار گیرد، از جمله هزینه، استحکام، دوام در طول زمان، و خطرهای مرتبط. در ادامه، برخی از مهم‌ترین این تفاوت‌ها توضیح داده خواهد شد.

شکل بدنه

ایمپلنت تیتانیومی از دو قسمت جداگانه تشکیل شده است:

بدنه ایمپلنت: بدنه ایمپلنت در داخل استخوان فک زیر خط لثه قرار دارد و با بافت استخوانی اطراف آن جوش می‌زند (اسئواینتگراسیون).

اباتمنت: برای اتصال بدنه ایمپلنت به پروتز دندان (مانند تاج، بریج دندان و پروتز) استفاده می‌شود.

بدنه ایمپلنت زیرکونیا معمولاً یک تکه است؛ این به این معنی است که بدنه ایمپلنت و اباتمنت به هم متصل هستند. در مقایسه با ایمپلنت‌های تیتانیومی، ایمپلنت‌های زیرکونیا برای استفاده بلندمدت به اندازه کافی مناسب نخواهند بود.

مواد ایمپلنت

زیرکونیا یک نوع سرامیک بسیار سخت است که در زمینه‌های مختلف پزشکی، از جمله ساخت روکش‌های دندانی، بریج و ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌شود. این ماده زیست‌سازگار، زیبا، بسیار قوی و با قیمت بالا است.

تیتانیوم یک فلز با رنگ نقره‌ای است که از دهه‌ها پیش در حوزه پزشکی، از جمله در تعویض مفصل‌های ران و زانو و ایمپلنت‌های دندانی به کار می‌رود. این فلز مانند فولاد بسیار قوی است و وزن آن 40% سبک‌تر از فولاد است. به دلیل زیست‌سازگاری بالا، استحکام و مقاومت در برابر خوردگی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

زیست سازگاری و ادغام استخوانی

ایمپلنت‌های زیرکونیا و تیتانیوم سازگاری بسیار خوبی با بدن انسان دارند. آن‌ها به استخوان فک متصل می‌شوند و وظیفهٔ اصلی ریشه‌های طبیعی دندان را به عهده می‌گیرند که به عنوان osseointegration شناخته می‌شود. این فرآیند شامل ادغام مستقیم بین ایمپلنت‌ها و بافت استخوانی زنده است.

معمولاً، این فرآیند با توجه به تراکم استخوان حدود ۴ تا ۶ ماه زمان می‌برد. ایمپلنت‌های زیرکونیا بدون فلز بوده؛ بنابراین برای بیمارانی که به فلزات حساسیت دارند، مناسب هستند. همچنین، زیرکونیا نسبت به تیتانیوم خواص خوردگی کمتری دارد، بنابراین قرار دادن پروتزهای دندانی روی ایمپلنت زیرکونیا کمی آسان‌تر خواهد بود.

قدرت ایمپلنت تیتانیوم و زیرکونیا

ایمپلنت‌های زیرکونیا و تیتانیوم از لحاظ استحکام با یکدیگر تفاوت دارند. تیتانیوم به عنوان یک فلز، استحکام مکانیکی بالایی دارد و به خوبی در مقابل فشارهای بالا و شکستگی در محیط دهانی مقاومت می‌کند، بنابراین برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب است.

از سوی دیگر، ایمپلنت‌های زیرکونیا سخت و محکم هستند اما از نظر شکستگی نسبت به فلزات معمولی حساس‌تر هستند، به همین دلیل ممکن است در برخی شرایط با بار جویدن زیاد شکسته شوند.

زیبایی ایمپلنت زیرکونیا در مقابل تیتانیوم

اگر شما از بیماری‌های مرتبط با نازکی استخوان یا لثه رنج می‌برید، استفاده از ایمپلنت‌های تیتانیوم ممکن است باعث ایجاد یک خط خاکستری زیر لثه شود که می‌تواند به زیبایی دندان‌ها آسیب بزند. ایمپلنت‌های زیرکونیا، به دلیل شباهت زیاد با رنگ دندان‌های طبیعی، مناسب برای افرادی هستند که با لثه فرو رفته یا استخوان نازک در فک خود مواجه هستند.

نحوه جاسازی

ایمپلنت‌های تیتانیوم از دو قسمت تشکیل شده‌اند: بدنه ایمپلنت و اباتمنت که می‌تواند مستقیم یا زاویه‌دار باشد. به همین دلیل، دندانپزشک در زمان نصب ایمپلنت دسترسی و کنترل بیشتری دارد. در بعضی موارد، به دلیل تراکم استخوان و موقعیت مطلوب ایمپلنت، نیاز است که بدنه ایمپلنت با زاویه‌ای کم نصب شود و سپس از اباتمنت مستقیم یا زاویه‌دار استفاده شود تا خط لبخند به طبیعی‌ترین شکل ممکن تراز شود.

نصب ایمپلنت زیرکونیا چالش‌برانگیزتر است، زیرا بدنه ایمپلنت و اباتمنت به طور معمول به یکدیگر متصل هستند (یک قطعه یکپارچه). با وجود اینکه در سال‌های اخیر ایمپلنت‌های دو قسمتی زیرکونیا هم مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما هنوز به طور گسترده آزمایش نشده‌اند. به همین دلیل، ایمپلنت‌های دندانی با ساختار کامل تیتانیومی نسبت به ایمپلنت‌های زیرکونیا، به عنوان یک انتخاب بهتر می‌توانند محسوب شوند.

دوام

مدت زمان زیادی است که دندان‌پزشکان از ایمپلنت‌های تیتانیوم استفاده می‌کنند و اثبات شده است که این ایمپلنت‌ها از نظر پایداری و دوام بسیار موثر هستند. متوسط عمر ایمپلنت‌های تیتانیوم تا 20 سال است، در حالی که استفاده طولانی‌مدت از ایمپلنت‌های زیرکونیا مسئله‌ای مورد توجه نیست.

سخن پایانی

در این مقاله، ما به مقایسه بین ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیوم پرداختیم. برای انتخاب بهترین روش کاشت ایمپلنت، بهتر است با دندانپزشک خود مشورت کنید. پزشک شما با توجه به وضعیت کلی سلامتی، وضعیت دهان و دندان‌های شما، تصمیم بهتری خواهد گرفت. اگر قیمت برای شما اهمیت دارد، پیشنهاد ما استفاده از ایمپلنت تیتانیوم است.